☁️ Wniosek O Badania Psychiatryczne Matki

Ta procedura jest przeprowadzana na wniosek krewnych osoby zmarłej. Z reguły ma to na celu uznanie podmiotu za prawnie niekompetentnego w ciągu jego życia w celu późniejszego przeglądu transakcji, które zrealizował. Najczęściej pośmiertne badania psychiatryczne są dozwolone przez spadkobierców. Ministerstwo Obrony Narodowej skierowało we wtorek do uzgodnień międzyresortowych projekt rozporządzenia w sprawie badań psychologicznych osób powoływanych do czynnej służby wojskowej. Realizuje on upoważnienie zawarte w ustawie o obronie ojczyzny. Nowa regulacja uwzględnia istnienie wojskowych centrów rekrutacji (WCR). o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego powołuje się dwóch biegłych le-karzy psychiatrów, a na ich wniosek możliwe jest powołanie biegłego lub biegłych innych specjalności.z opinii biegłych lekarzy psychia- Dowód trów dopuszcza sąd, a w postępowaniu przygotowawczym – prokurator, wydając w tym przedmiocie postanowienie. TELEFON Elżbieta Maria Maślany - Kraków: 12 42 16 862. GODZINY OTWARCIA: Brak informacji o godzinach otwarcia Aktualizuj dane. ATUTY: Brak informacji o atutach Aktualizuj dane. ŚWIADCZENIA: pediatria, psychiatria dzieci i młodzieży. Mapa Wyznacz trasę do obiektu: Opiniowanie sądowo-psychiatryczne i sądowo-psychologiczne na potrzeby postępowania sądowego należy do biegłych sądowych, lekarzy psychiatrów i psychologów klinicznych. Kodeks postępowania karnego dopuszcza możliwość zwrócenia się o opinię do instytucji naukowej lub specjalistycznej, jednak na pierwszym miejscu stawia Zamiast wyroku kolejne badania psychiatryczne. Czy Dominik, który zabił konkubenta matki, był niepoczytalny? To miała być ostatnia rozprawa w sprawie Dominika, który został oskarżony o zabójstwo i próbę zabójstwa. Sąd stwierdził jednak, że konieczne są kolejne badania psychiatryczne. Do skierowań na badania lekarskie wydanych przed dniem 1 kwietnia 2015 r. oraz do badań lekarskich rozpoczętych przed tym dniem stosuje się przepisy dotychczasowe. Materiały Komunikat.pdf 4.54MB Rozporządzenie.doc 0.10MB Rozporządzenie.pdf 0.13MB Załącznik do rozporządzenia - nowe wzory.doc 0.12MB Załącznik do rozporządzenia - nowe Sąd Najwyższy orzekł, iż na postanowienia sądu, wydane w trybie art. 203 KPK, o nieuwzględnieniu wniosku o orzeczenie badań psychiatrycznych oskarżonego połączonych z obserwacją w zakładzie leczniczym, bądź o odmowie jej przedłużenia na dalszy oznaczony czas, nie przysługuje zażalenie. W rozpoznawanej przez SN sprawie, do Witam jak napisać wniosek o badania Dna tylko proszę o konkretne odpowiedzi 06-11-2012, 13:37 Jusia Torpeda. Użytkownik . Posty: 289 RE: Jak napisać ? Badania DNA DYzOI8D. Młyn, r. Sąd Rejonowy w Młynie Wydział Rodzinny i Nieletnich 33-500 Młyn ul. J. Dąbrowskiego 27 Wnioskodawca: Antoni Korc ul. Stalowa 3/5, 33-500 Młyn Pesel:12345678901 Uczestnik: Mariusz Korc ul. Stalowa 3/5, 33-500 Młyn Pesel:09876543211 Wniosek o skierowanie na leczenie psychiatryczne uczestnika Mariusza Korc bez jego zgody Wnoszę o: Skierowanie na szpitalne leczenie psychiatryczne uczestnika Mariusz Korc urodzonego dnia r. zam. ul. Stalowa 3/5, 33-500 Młyn bez jego zgody. Uzasadnienie Mój syn uczestnik Mariusz Korc cierpi na zaburzenia psychiczne. Ma stany lękowe, urojenia prześladowcze, co zwłaszcza uaktywnia się w nocy. Wówczas staje się agresywny, nie można z nim złapać logicznego kontaktu. Bardzo często, zwłaszcza w nocy zawiadamia policje o sytuacjach, które nie miały miejsca. Bywa to uciążliwe dla mieszkańców bloku. Wielokrotnie musiałem tłumaczyć się z postępowania syna. Dotychczas leczył się w Poradni Zdrowia Psychicznego w Młynie, jednak od około dwóch miesięcy nie chcę podjąć leczenia, nie bierze leków, nie widząc w swoim zachowania nic niepokojącego. Uczestnik nie ma krytycznego podejścia do własnych zaburzeń psychicznych, nie zdaje sobie sprawy co się z nim dzieje. Stan zdrowia uczestnika systematycznie się pogarsza, co raz rzadziej zdarzają się chwilę normalnego logicznego kontaktu. Należy podkreślić, iż w chwilach zaostrzenia objawów uczestnik nie spożywa posiłków – obawia się, że zostanie otruty, czym stanowi zagrożenia dla samego siebie. Podjęcie leczenia psychiatrycznego jest niezbędne aby mój syn mógł powrócić do względnie prawidłowego funkcjonowania. Nie podjęcie go spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia uczestnika, co może stanowić zagrożenie dla jego zdrowia także fizycznego a nawet życia. Wobec powyższego wnioskuje jak na wstępie. Antoni Korc Załączniki: Wniosek w 2 egz. dla sądu Zaświadczenie lekarskie od lekarza psychiatry Wniosek bez opłat sądowych Ponowne umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jego zgody Ewentualne ponowne umieszczenie Pani w szpitalu psychiatrycznym bez Pani zgody wymaga wszczęcia postępowania sądowego w celu wydania postanowienia o umieszczeniu Pani w szpitalu psychiatrycznym. W celu umieszczenia Pani w szpitalu psychiatrycznym niezbędny będzie wniosek do sądu wraz ze świadectwem lekarzy psychiatrii publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Sąd w takim przypadku przed wydaniem rozstrzygnięcia obowiązany jest uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów. Dlatego też biegli psychiatrzy w swej opinii powinni w szczególności wypowiedzieć się, czy osoba, której postępowanie dotyczy, jest chora psychicznie, czy stan zdrowia psychicznego tej osoby uzasadnia potrzebę leczenia szpitalnego (względnie zaprzestania go). Natomiast ocena, czy ustalony przez biegłego stan faktyczny uzasadnia przyjęcie lub wypisanie pacjenta ze szpitala psychiatrycznego, wchodzi w zakres stosowania prawa i należy do sądu. Przesłanki do przymusowej hospitalizacji osoby chorej psychicznie Jak przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie, sama choroba nie stanowi wystarczającej podstawy do przymusowej hospitalizacji. Jednocześnie musi występować bezpośrednie zagrożenie dla własnego życia albo życia lub zdrowia innych osób. W grę mogą wchodzić następujące sytuacje: ostre stany psychotyczne wiążące się z „biernym” ryzykiem bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta, rzadziej innych osób (np. szybko rozwijające się zespoły zaburzeń świadomości, głębokie zespoły otępienne z dezorientacją, zespoły katatoniczne z gwałtownym pobudzeniem lub zahamowaniem); próby – lecz powstrzymane – aktów agresji wobec siebie lub innych; akty agresji przygotowywane w ten sposób, że same czynności zawierają w sobie rzeczywisty i poważny stopień zagrożenia (zbieranie materiałów łatwopalnych, wybuchowych, zaopatrywanie się w broń lub inne niebezpieczne przedmioty); dokonane akty agresji lub autoagresji (np. skok przez okno, poważne samookaleczenie nożem, połknięcie trującej substancji, wyrzucenie ciężkiego przedmiotu na ulicę, uderzenie kogoś ciężkim przedmiotem w głowę, poważne uszkodzenie ciała); słowne groźby dokonania zamachu samobójczego lub zamachu na inne osoby, jeżeli sposób i okoliczności uzasadniają obawę ich spełnienia. Naruszenie dobrego imienia sąsiadki nie jest – w mojej ocenie – przesłanką uzasadniającą przymusową hospitalizację Pani w szpitalu psychiatrycznym. Pani zachowanie może być rozpatrywane natomiast w kontekście odpowiedzialności cywilnej z art. 23 Kodeksu cywilnego, który dotyczy naruszenia dóbr osobistych. Nie może być bowiem mowa o przestępstwie z art. 212 lub 216 Kodeksu karnego, albowiem jako osoba z rozpoznaniem ostrych zaburzeń psychotycznych w kierunku schizofrenii i zaleceniem leczenia ambulatoryjnego nie może Pani zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej. Kto może złożyć wniosek o umieszczenie osoby chorej psychicznie w szpitalu Warto jeszcze przytoczyć art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego: „Art. 29. 1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie: 1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź 2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. 2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby – na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę. 3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej”. Sąsiadka nie jest zatem w kręgu osób uprawnionych do złożenia takiego wniosku. Może ona natomiast złożyć skargę na Panią w organie do spraw pomocy społecznej, który ma już prawo do złożenia takiego wniosku, ale tylko wtedy, gdyby była Pani objęta oparciem społecznym. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Badanie psychiatryczne to rozmowa koncentrująca się wokół różnych potencjalnych objawów schorzeń i zaburzeń psychiatrycznych. Odwiedzanie psychiatry wciąż jest chyba, choć nie powinno, sprawą wstydliwą i pozostaje tematem tabu. Psychiatra – podobnie jak każdy inny lekarz – ma na uwadze jedynie dobro pacjenta i to, aby właściwie postawić rozpoznanie istniejącego u chorego problemu, a następnie zaproponować mu odpowiednie dla niego leczenie. Jakie pytania padają podczas badania psychiatrycznego i dlaczego pacjenci nie powinni się tego badania obawiać? Spis treściBadanie psychiatryczne rozpoczyna się już przy wchodzeniu pacjenta do gabinetuBadanie psychiatryczne: ocena orientacjiBadanie psychiatryczne: ocena afektu i nastrojuBadanie psychiatryczne: ocena zaburzeń spostrzeganiaBadanie psychiatryczne: ocena zaburzeń myśleniaBadanie psychiatryczne: ocena wgląduBadanie psychiatryczne: ocena czynności poznawczychBadanie psychiatryczne: myśli samobójczeBadanie psychiatryczne: przeszłość chorobowaBadanie psychiatryczne: wpływ na psychikę mają wszystkie zdarzenia zachodzące w życiu człowiekaBadanie psychiatryczne: uzależnieniaBadanie psychiatryczne: konflikty z prawemBadanie psychiatryczne: o co jeszcze pytają psychiatrzy?Badanie psychiatryczne – w całościowej ocenie ma znaczenie nie tylko rozmowa z pacjentemBadanie psychiatryczne jako badanie, które u różnych chorych może wyglądać zupełnie inaczejCzy badania psychiatrycznego można się obawiać? Badanie psychiatryczne nadal bywa tematem tabu, a część pacjentów po samym tylko usłyszeniu tego zwrotu doświadcza nieprzyjemnych uczuć i skojarzeń. Skąd może wynikać ta postawa? Najczęściej obawy wzbudza w ludziach to, czego po prostu nie znają. Badanie psychiatryczne tak naprawdę jest ukierunkowaną na problemy z funkcjonowaniem psychicznym rozmową. Podstawową ocenę stanu psychicznego jest w stanie przeprowadzić w zasadzie każdy lekarz, pełne badanie psychiatryczne pozostaje zaś już domeną specjalistów psychiatrii i psychiatrii dzieci i młodzieży. Badanie psychiatryczne rozpoczyna się już przy wchodzeniu pacjenta do gabinetu Początkiem badania psychiatrycznego jest moment, kiedy pacjent wchodzi do gabinetu lekarskiego. Już wtedy można bowiem zwrócić uwagę na różne zachowania chorego, które będą mogły przybliżyć lekarza do postawienia rozpoznania. Przykładowo, chory z depresją może przybyć do gabinetu lekarskiego ubrany w sposób wyjątkowo niedbały. Inny pacjent – np. taki będący w stanie manii – może prezentować wyjątkowo barwny i krzykliwy styl. Pierwsze skojarzenia, które pojawiają się u lekarza, są bardzo istotne – mogą one bowiem wpływać na dalszy przebieg badania psychiatrycznego. Psychiatrzy bacznie obserwują swoich pacjentów podczas całego badania psychiatrycznego. Istotne są chociażby takie aspekty, jak np.: sposób, w jaki pacjent siedzi; wykonywanie przez pacjenta jakichś niespokojnych ruchów, np. drżenie nóg czy ciągłe manipulacje rękoma; kontakt wzrokowy z lekarzem; tempo wypowiadania się. Badanie psychiatryczne: ocena orientacji Podczas badania psychiatrycznego oceniane są dwa rodzaje orientacji: orientacja autopsychiczna oraz orientacja allopsychiczna. Pierwsza z nich dotyczy samego pacjenta – osoba zorientowana autopsychicznie wie, kim jest, jak się nazywa i ile ma lat. Orientacja allopsychiczna dotyczy z kolei otoczenia pacjenta – do jej oceniania konieczne jest zadanie pytań o miejsce, w którym pacjent się znajduje czy o obecną datę lub dzień tygodnia. Badanie psychiatryczne: ocena afektu i nastroju Afektem nazywa się aktualny stan uczuciowy prezentowany przez pacjenta (afekt można też określić jako ekspresję emocji pacjenta, którą jest w stanie ocenić lekarz). Podczas badania psychiatrycznego lekarz może stwierdzić u pacjenta afekt dostosowany, niedostosowany, labilny, sztywny lub osłabiony. Nastrój jest z kolei pojęciem szerszym od afektu i obejmuje dłużej utrzymujące się stany emocjonalne. Nastrój może być podwyższony, obniżony lub wyrównany (eutymiczny). W celu oceny nastroju psychiatra może poprosić pacjenta chociażby o to, aby ten określił swój nastrój według jakiejś skali (np. w skali liczbowej, gdzie 0 to nastrój najgorszy z możliwych, a 10 to nastrój najlepszy, jaki tylko pacjent może sobie wyobrazić). Na ostateczną ocenę nastroju wpływa również prezentowany przez badanego obraz kliniczny. U osoby smutnej, sprawiającej wrażenie rozbitej i niezdolnej do cieszenia się, można wysnuć podejrzenie o obniżeniu nastroju. Odwrotnie u innego człowieka, który wydaje się być pełen energii i pobudzony, niemogący usiedzieć w jednym miejscu – takie zachowania mogą sugerować podwyższenie nastroju u pacjenta. Badanie psychiatryczne: ocena zaburzeń spostrzegania W trakcie badania psychiatrycznego w zasadzie każdemu pacjentowi zadawane jest pytanie o to, czy zdarzało mu się widzieć czy słyszeć coś nietypowego lub doświadczać doznań z jakiegokolwiek innego zmysłu, których inni ludzie nie doświadczali. U części badanych wywołuje to oburzenie, nie należy jednak zbyt szybko się denerwować – pytanie o występowanie zaburzeń spostrzegania (przede wszystkim w postaci omamów) stanowi rutynowy element badania psychiatrycznego. Omamy mogą dotyczyć dowolnego zmysłu, dlatego też – szczególnie, jeżeli psychiatra podejrzewa, że pacjent może ich doświadczać – padać może szereg różnych pytań koncentrujących się wokół zaburzeń spostrzegania. W tym celu chory może być zapytany np. o to, czy słyszy jakieś głosy, czy odczuwał kiedykolwiek jakieś nietypowe doznania, które mogłyby pochodzić z wnętrza jego ciała. Badanie psychiatryczne: ocena zaburzeń myślenia Zaburzenia myślenia dzielone są na dwie grupy: zaburzenia tempa myślenia oraz zaburzenia treści myślenia. W ocenie zaburzeń tempa myślenia wykorzystywane są zarówno informacje uzyskiwane od chorego, jak i ocena sposobu, w jaki pacjent mówi. W tej grupie zaburzeń wyróżnia się przyspieszenie toku myślenia czy jego spowolnienie. Psychiatrzy często po prostu pytają pacjentów, czy odczuwają oni wolniejsze czy też szybsze napływanie myśli. Pod uwagę brane jest również to, jak szybko pacjent odpowiada na pytania – np. przy bardzo długim zastanawianiu się nad odpowiedzią można wysnuć podejrzenie występowania spowolnienia tempa myślenia u badanego. Drugą grupą zaburzeń psychopatologicznych związanych z myśleniem są zaburzenia treści myślenia. Wśród nich wymienia się z kolei urojenia oraz obsesje. O doświadczaniu przez pacjenta urojeń psychiatra może się przekonać poprzez uważne słuchanie tego, o czym opowiada pacjent – przykładowo, chory z urojeniami prześladowczymi może być przekonany o tym, że wszyscy chcą mu zrobić krzywdę, z kolei pacjent z urojeniami oddziaływania może uparcie twierdzić, że jego zachowaniami czy procesami myślowymi kierują jakieś zewnętrzne siły. Podczas oceny urojeń lekarz musi zachowywać szczególną taktowność – aby bowiem można było mówić o tym, że pacjent doświadcza urojeń, należy stwierdzić, że chory jest bezkrytycznie przekonany o prawdziwości swoich przekonań nawet wtedy, kiedy przedstawione mu zostaną dowody o ich nieprawdziwości. Obsesjami nazywane są z kolei natrętne myśli. Aby sprawdzić, czy występują one u pacjenta, psychiatra pyta badanego, czy pojawiały się u niego kiedykolwiek jakieś natrętne, nieprzyjemne myśli, których pacjent próbował (bezskutecznie) unikać. Z obsesjami powiązany bywa inny problem – kompulsje, czyli przymus wykonywania pewnych czynności (np. obsesyjne mycie rąk). Psychiatra pyta pacjenta w tym przypadku o to, czy pacjent doświadcza konieczności wykonywania jakichś czynności, które mogą – chociażby czasowo – łagodzić występowanie obsesji. Badanie psychiatryczne: ocena wglądu Wglądem określa się świadomość istnienia choroby u pacjenta. Ocena wglądu stanowi jeden z podstawowych elementów badania psychiatrycznego – u pacjenta z zachowanym wglądem najprawdopodobniej łatwiejsze będzie bowiem wdrożenie oddziaływań terapeutycznych niż u takiego chorego, który – mimo obarczenia chorobą - czuje się całkowicie zdrowy. Badanie psychiatryczne: ocena czynności poznawczych Podczas badania psychiatrycznego dochodzi też do oceny uwagi, pamięci i koncentracji. Najprościej jest wnioskować o stanie tych czynności poznawczych na drodze zadania pacjentowi pytania, czy odczuwa istnienie u siebie np. osłabionej uwagi czy pamięci. Pamięć można również ocenić podczas samego badania psychiatrycznego, przykładowo psychiatra może poprosić badanego o zapamiętanie kilku podanych mu słów i o ich odtworzenie w wybranym przez lekarza momencie. Badanie psychiatryczne: myśli samobójcze Część osób niezwiązanych z psychiatrią uważa, że pytania o myśli samobójcze czy próby pozbawienia się życia nie powinny zostać zadane – to zdecydowany błąd. Nie sprawią one, że pacjent zacznie myśleć o odebraniu sobie życia, a prędzej skłonią chorego ku myślom o tym, że ktoś postanowił naprawdę całościowo ocenić jego stan psychiczny. W badaniu psychiatrycznym istotne jest stwierdzenie zarówno aktualnie, jak i w przeszłości doświadczanych myśli czy prób samobójczych. Psychiatrzy pytają badane osoby również o dokonywanie aktów samookaleczeń. Badanie psychiatryczne: przeszłość chorobowa Pacjent może trafić do psychiatry zarówno po raz pierwszy, jak i może to być kolejna już jego wizyta u takiego specjalisty. W przypadku osób, które leczyły się już psychiatrycznie, duże znaczenie mają informacje dotyczące dotychczasowego przebiegu ich choroby. Lekarza interesują wszelkie wdrożone już metody leczenia, hospitalizacje (szczególnie te, do których dochodziło bez zgody pacjenta), a także długość okresów remisji. Z psychiką bezapelacyjnie powiązane są schorzenia organiczne, dlatego podczas badania psychiatrycznego padają pytania o to, czy pacjent cierpi na jakieś choroby przewlekłe. Ma to bardzo duże znaczenie z kilku różnych względów. Po pierwsze, niektóre jednostki organiczne mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych (przykładem może być hiperkortyzolemia, która może wywołać zaburzenia psychotyczne). Innym aspektem jest z kolei ten związany z planowaniem leczenia psychiatrycznego – występowanie u pacjenta pewnych schorzeń może bowiem wykluczać możliwość zastosowania niektórych leków (jak np. u osób z problemami kardiologicznymi, u których nie stosuje się trójcyklicznych preparatów przeciwdepresyjnych). Ważne są również informacje o stosowanych już przez chorego lekach – psychiatra wiedzący o tym, jakie preparaty zażywa jego pacjent, będzie mógł zaproponować mu takie leki psychotropowe, które nie będą wchodziły w interakcje z pozostałymi farmaceutykami. Badanie psychiatryczne: wpływ na psychikę mają wszystkie zdarzenia zachodzące w życiu człowieka Pełne badanie psychiatryczne to ocena bardzo kompleksowa. Związane jest to z tym, że na występowanie zaburzeń i chorób psychicznych, np. u osoby czterdziestoletniej mogą mieć wpływ zdarzenia, które zaszły w jej wczesnej młodości. To właśnie dlatego psychiatrzy pytają o przebieg procesu edukacji pacjenta, relacje z rodzicami w okresie dorastania czy o pierwsze związki. Teoretycznie istotne znaczenie mogłyby mieć nawet informacje dotyczące tego, jak przebiegała ciąża u matki pacjenta – w końcu jednym z potencjalnych czynników, który może być związany z etiologią np. schizofrenii, są infekcje doświadczane jeszcze w okresie życia wewnątrzmacicznego. Ważne są również informacje co do przebycia przez pacjenta różnych wypadków (szczególnie, jeżeli towarzyszyły im urazy głowy), a także występowanie kiedykolwiek w przeszłości zaburzeń neurologicznych, takich jak np. napady drgawkowe. Badanie psychiatryczne: uzależnienia Standardowym pytaniem, które pada podczas badania psychiatrycznego, jest to dotyczące substancji psychoaktywnych. Najczęściej pacjenci pytani są o stosowanie alkoholu, narkotyków i wyrobów nikotynowych, tak naprawdę powinni oni zostać również zapytani o ewentualne nadużywanie leków oraz o inne uzależnienia (nawet o takie, jak zakupoholizm czy patologiczne uprawianie hazardu). Badanie psychiatryczne: konflikty z prawem Psychiatrzy zainteresowani są również tym, czy pacjent wchodził kiedykolwiek w jakiś konflikt z prawem. Tego typu zdarzenia mogą świadczyć chociażby o nadmiernej impulsywności pacjenta, do łamania prawa może również dochodzić podczas doświadczania przez chorych np. epizodów maniakalnych. Badanie psychiatryczne: o co jeszcze pytają psychiatrzy? Pacjenci odwiedzający gabinet psychiatryczny zostaną zapewne zapytani też o to, jak śpią (w końcu w przebiegu problemów psychiatrycznych pojawiać się może zarówno bezsenność, jak i nadmierna senność), oraz o swój apetyt (tutaj pytania mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie różnych zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia czy anoreksja). Badanie psychiatryczne u dzieci: podobne, ale odmienne Przebieg badania psychiatrycznego u dzieci jest w pewnych aspektach podobny do tego u osób dorosłych, badanie to cechuje się jednak i pewnymi odmiennościami. Przede wszystkim, rozpoznawanie problemów psychicznych u dzieci odbywa się na podstawie zarówno rozmowy z samym dzieckiem, jak i z jego opiekunami. Zrozumiałe jest zapewne to, że przy podejrzeniu zaburzeń zachowania czy zaburzeń ze spektrum autyzmu to właśnie nie od dziecka, a od rodziców psychiatra uzyska kluczowe dla postawienia diagnozy informacje. W psychiatrii dziecięcej bardzo duże znaczenie ma okres rozwojowy dziecka. Pierwsze kroki, pierwsze słowa, sposób, w jaki dziecko kontaktowało się z rówieśnikami i z obcymi ludźmi – to wszystko ma znaczenie podczas badania psychiatrycznego dzieci. Badanie to jest również specyficzne ze względu na pewne trudności – takowe mogą wystąpić np. w przypadku wystąpienia zaburzeń spostrzegania u dzieci. Pacjenci pediatryczni posiadają zazwyczaj niezwykle bogatą wyobraźnię i laikowi ciężko może być orzec, czy opowieści o widywanych smokach lub duchach są związane właśnie z kreatywnością dziecka, czy też tak naprawdę doświadcza ono omamów. Doświadczeni specjaliści psychiatrii dziecięcej są jednak w stanie odróżnić normę od patologii. Jeszcze inną cechą, która stanowi odrębność badania psychiatrycznego u dzieci jest chociażby to, że podczas tego badania wykorzystanie znajdować mogą np. wykonywane przez dziecko rysunki. Badanie psychiatryczne – w całościowej ocenie ma znaczenie nie tylko rozmowa z pacjentem Podstawowe wnioski z badania psychiatrycznego zdecydowanie wyciągane są na podstawie uzyskanych od badanego informacji. W całościowej ocenie pacjenta znaczenie mają jednak również dane przekazywane psychiatrze przez jego rodzinę. Rozmowa z najbliższymi może mieć szczególne znaczenie np. wtedy, kiedy do szpitala psychiatrycznego pacjent trafia ze wskazań nagłych w trakcie ostrego epizodu jakiegoś schorzenia psychicznego (np. w fazie znacznie nasilonej manii). W takiej sytuacji rodzina chorego może udzielić lekarzowi informacji o jego funkcjonowaniu w okresie przedchorobowym, a także przekazać specjaliście dane o dotychczasowym przebiegu leczenia czy o zażywanych przez pacjenta lekach. Badanie psychiatryczne jako badanie, które u różnych chorych może wyglądać zupełnie inaczej Jak widać, badanie psychiatryczne jest bardzo rozległe – jego przeprowadzenia może zajmować nawet godzinę lub dłużej. Nie wszyscy pacjenci słyszą jednak te same pytania od lekarza – to zrozumiałe, że z chorym z podejrzeniem zespołu urojeniowego psychiatra będzie rozmawiał głównie o jego nieprawidłowych przekonaniach, a z kolei z pacjentem będącym w epizodzie depresyjnym rozmowa będzie przebiegała przede wszystkim wokół zaburzeń nastroju. Czy badania psychiatrycznego można się obawiać? Przeprowadzane przez psychiatrów badanie przebiega po prostu jako rozmowa. Szczerość i otwartość w kontakcie z lekarzem z pewnością mogą przynieść korzyści – profesjonalny psychiatra nie ocenia chorego, bo jego zadaniem jest usystematyzowanie przekazanych mu przez pacjenta informacji i postawienie diagnozy, a później zaproponowanie mu odpowiedniego dla niego leczenia. Warto podkreślić, że znanych z kinematografii kozetek w gabinetach psychiatrycznych raczej się nie spotyka – jeśli już, to takowe stanowią raczej wyposażenie gabinetu psychologa czy psychoterapeuty. Pacjentowi odwiedzającemu psychiatrę zostanie zaproponowane prawdopodobnie wygodne krzesło, a sama rozmowa będzie przebiegała w takich warunkach, aby badany nie odczuwał jakiegokolwiek dyskomfortu.

wniosek o badania psychiatryczne matki